یکی از اماکنی که معصومان به زیارت آن سفارش کرده‌اند و احکام ویژه ای دارد، مضجع شریف امام حسین است که در روایات با تعابیر مختلف، از جمله «حائر»، از آن یاد شده است. برای حائر در روایات محدوده های مختلفی بیان شده است که می توان به دو نوع کمی و توصیفی تقسیم کرد. فقهای امامیه، با استناد به روایات، در زمینه محدوده حائر فتاوای مختلفی صادر کرده اند؛ مانند: اطراف ضریح، ٢٥ ذراع، یک میل، چهار میل، یک فرسخ و چهار فرسخ از چهار طرف اطراف قبر شریف امام حسین.
برای حائر حسینی چند حکم و ویژگی خاصی بیان شده است که حرم سایر معصومان چنین احکامی ندارند؛ مانند: تخییر بین قصر و اتمام در نمازها، جواز برداشتن تربت امام حسین، طلب شفا از تربت امام حسین و جواز خوردن تربت امام حسین.
)